Zbiór reportaży, w którym mieści się wszystko: codzienność i wzniosłość , czułość i nienawiść, śmieszność i groza. To reportaże, które oddają głos bohaterom. Znajdziemy tu historię „o dziewicy, która dała się uwieść Jezusowi. O totalnej blokadzie seksu w Lublinie. O zawstydzonych Sprawiedliwych. O ukrytych dawcach organów. O diable na popołudniowej lekcji. O naprawianiu homo na hetero.” [opis wydawcy].
Reportaż zwyciężył w 7. edycji Nagrody Kapuścińskiego, ujmując jurorów dyscypliną stylu, szacunkiem dla bohaterów, wrażliwością na drugiego człowieka. Maciej Zaremba Bielawski – przewodniczący jury – stwierdza: „Nie należy mówić, czego się dowiadujemy z reportaży Reszki, bo to byłby rodzaj zdrady wobec jego estetyki. Sens i głębia jego tekstów nie w intrydze leżą ani w bulwersujących faktach (których sporo), lecz w uczuciach, które budzą u jego bohaterów. A te są oddane dosłownie i w pierwszej osobie. I bez komentarza. Najwyraźniej ma Paweł Piotr Reszka wysokie wyobrażenie o inteligencji i poczuciu humoru swoich czytelników.”
Więcej o książce w krótkim video
Całą laudację przeczytać można tutaj.
Skomentuj